Toen Henry van Loon zijn hond Jannie kreeg brak niet lang daarna een wereldwijde pandemie uit en zat hij ineens permanent binnen met die nerveuze joekel.
Midden in die pandemie werd vervolgens zijn dochter geboren.

Het plaatje was compleet: 1 relatie, 2 stiefkinderen, 1 hond, 2 impulsaankoop-konijnen, 1 baby, 0 x ongestoorde seks. Samen. In 1 huis. 2 jaar lang. Dag in dag uit. Uur na fucking uur. Een zware tijd, dat zeker. Maar ook een tijd voor bezinning. Tijd om na te denken wie de Henderball nou eigenlijk was. En wat hij eigenlijk écht wilde. En weet je wat dat was?

WEG! ON THE ROAD AGAIN! Terug naar jullie. Terug naar jou.

Gewoon zoals vroeger. Mannen onder elkaar. Of vrouwen onder elkaar. Of mannen onder vrouwen. Of vrouwen onder vrouwen, of personen onder elkaar, nou ja. Je begrijpt het.

Hoe dan ook: Het huis uit.
Deel je dat gevoel? Kom dan ook! Bel de oppascentrale. Of laat iemand op je planten passen en ontdek wat er nog te lachen valt na twee jaar lockdown.

Henderball. Is. Back.
Be
Very
Afraid

NRC ★★★★ | ‘Van Loon overtuigt met kwetsbaarheid, meligheid en absurdisme’
de Volkskrant ★★★★ | ‘Het vaderschap is een dankbaar thema voor Henry van Loon en zijn rake typeringen’
Het Parool | ‘Cabaretier Henry van Loon worstelt in het moeras dat ouderschap heet’
Theaterkrant | ‘De ongemakken en de vreugde van het ouderschap’

KORTING
Bij deze voorstelling is geen enkele korting geldig.