Venlose Revue
“Piet aan de telefoon. Vermeld in godsnaam niet mijn echte naam, vraagt hij met klem. Mensen verklaren me voor gek. Schrijf maar Piet. Wat er gebeurd is? Piet stond bij het urinoir in café De Maagdenberg. Ineens werd er met een vinger op zijn schouder getikt. Verstoord draaide hij zich om: ‘Er was niemand, terwijl ik toch echt op de schouder ben getikt. Ik voelde wel een koude wind. Alsof er ’s winters een deur open waait. Maar het was midden in de zomer.’ Hij sprak er niet over met zijn vrienden op het terras. Gewoon nog wat gedronken. Het bleef wel door zijn hoofd spoken. Later hoorde hij ook andere verhalen over onverklaarbare gebeurtenissen in De Maagdenberg. Het zou samenhangen met Hölster Heinke, de struikrover die Venlo en omgeving onveilig maakte in de achttiende eeuw: ‘Helemaal niet zo verwonderlijk, dat de revue De Vlook van Hölster Heinke in De Maaspoort moest worden uitgesteld,’ lacht Piet.
Venlo had vóór 1940 een reputatie als revuestad. In de oorlog dook de revue onder, in huiskamers werden heimelijk sketches uitgevoerd. Na de Bevrijding snakte men naar vertier. De auteurs van de revue, Matthieu en Sef Cornet, namen in het najaar van 1945 de draad weer op. Och d’n oedel! ging in januari 1946 in première. De eerste naoorlogse editie werd 22 keer uitgevoerd en was met 10.000 bezoekers een eclatant succes. Om het in perspectief te zien: Venlo telde 40.000 inwoners. Met Och d’n oedel! schudde Venlonaren de oorlogsellende van zich af. De auteurs verkondigden het in het tekstboekje: ‘We hebbe gemeind, ’t laeve van de Venlose börgerie in de oorlogsjaore en veural in de winter van 1944-1945 houfzakelik van de komische kant te motte bekieke. Leid hebbe we al genog gehad.’ Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder meer de bange uren in de schuilkelder, de strooptochten voor eten, het slechte eten uit de centrale keuken en de bevrijding door de Amerikanen. Joeks als therapie voor het collectief oorlogstrauma. De Venlose revue bleek een wondermiddel te zijn.
We schrijven 2022, de wereld is veranderd. Opnieuw grimmig geworden, zekerheden blijken niet zo zeker. We snakken naar joeks. Al is het maar voor één avond, omdat we weten dat de ernst de volgende morgen weer voor de deur staat. In september beleeft de revue een reprise in De Maaspoort met De Vlook van Hölster Heinke. Auteur Frans Pollux heeft de gave van het woord. Hij weet te ontroeren, maar kan mensen ook onbedaarlijk laten lachen. We zullen het ondergaan. Met plezier en liefde. O ja, ik heb het Piet gevraagd... die gaat zeker.”