Er komt een dag, dan krommen zij hun rug, vertragen zij hun pas en vernauwt hun wereld. Dan draaien de zorgrollen om; epileer je kin of neusgaten, ontwar je de administratie of breng je de soep. Dan bel je elke dag even of juist liever nooit. Je vliegt en draaft of laat de zorg met een (on)gerust hart over aan een toegewijde professional.

POW WOW is beslist geen traditionele theatervoorstelling, maar – geïnspireerd op ceremoniële bijeenkomsten van de oorspronkelijke bewoners van Amerika – een feestelijke stamvergadering met dans, verhalen en muziek waarin de zorg voor onze ouderen centraal staat.

POW WOW bevraagt hoe wij, vanuit verschillende overtuigingen, culturen en tradities, zorgen voor onze ouders en ouderen. Wat vinden we vanzelfsprekend en wat ervaren we als een opgave? Waar botsen onze overtuigingen en wat kunnen we van elkaar leren? En bovenal: wat vinden onze ouderen daar eigenlijk zelf van? 

MINOUX nodigt je uit mee te praten en dansen in een feestelijke, vrolijke en vaak ontroerende ontmoeting tussen ouders en kinderen. Minou Bosua leidt de ontmoeting, als bruisend middelpunt in een feest van herkenning en ongemak.

Speciaal voor deze voorstelling richtten we in navolging van MINOUX’s landelijke Bende van Alzheimer een heuse Venlose Bende van Alzheimer op; in dit geval een horde dansende zeventigplussers en wel Fons, Margriet, Corrie, Theo, Jan, Gertie, Emmy, Lydia, Elma, Alie, Ada, Angeline, Leny, Yvonne, Loes, Geert, Josca, Gaugi, die met Minou protest aantekenen tegen ons huidige zorgsysteem.