Pieter Derks komt met een nieuwe voorstelling, dus dat betekent een stortvloed aan actuele grappen, over waar we nu weer in beland zijn met z’n allen. Niemand die zo bovenop de tijdgeest zit als hij. Altijd scherp en kritisch, steeds vaker uitgesproken, maar nog steeds genuanceerd. Zijn vorige twee voorstellingen werden genomineerd voor de Poelifinario. “Zijn verfrissende, mild-ironische kijk op de actualiteit verdient het grootste publiek”, schreef het AD. Zet je schrap voor een compleet avondje uit, over alles dat hopeloos misgaat, maar dan met zoveel energie, muziek, zelfspot en levenslust gebracht dat je toch nog denkt: ja. Leuk.

Niemand die zo bovenop de tijdgeest zit als hij. En altijd op zoek naar hoe het óók kan. Want al die vileine grapjes zijn niet bedoeld om iets kapot te maken. Ze zijn er als troost en ontlading, als relativering en als noodkreet, want het enige dat hij wil is een avond, een voorstelling, een land en een wereld waarvan je volmondig kan zeggen: ja, leuk.

Pieter Derks over de voorstelling
Zeggen wat je bedoelt. Ik zeg al gauw wat ik denk dat mensen willen horen. Maar misschien please je wel het meest door niet te pleasen.
En ik wil in deze voorstelling direct zijn, geen ironische ondertoontjes of in sarcasme verstopte meningen, gewoon transparant en onomwonden vertellen.

Ook de titel hoef je niet per se sarcastisch op te vatten. Ik wil kritisch zijn maar niet door alles af te wijzen. Je komt pas ergens door er gewoon aan te beginnen. En hoe kun je kritisch zijn, de foute dingen aan- en afwijzen, maar toch vol in het leven duiken?

Maatschappelijk gezien: las interview met Maxim Februari over Doe zelf normaal, waarschuwing tegen de gevaren van digitalisering, niet voor ons persoonlijk, maar voor de democratie, de rechtsstaat. Hoe we overal ingelokt worden door dingen die gelikt in elkaar zitten, met een onschuldig ja, leuk in ontvangst worden genomen en vervolgens lopen we allemaal met een verslavende KGB-computer in onze broekzak.

Alle ellende begint met iemand die zegt: ja, leuk.