Sjanneke Hendrix is al jaren dansprogrammeur van Zomerparkfeest. Hierbij weet ze grote, internationale dansgezelschappen maar ook de kleinere dansparels naar Venlo te halen. In het dagelijks leven is ze in de creatieve en culturele sector freelance werkzaam op het gebied van marketing & communicatie, events en organisatie. In haar vrije tijd is ze betrokken bij diverse collectieven (waaronder clubconcept NEX-US en evenementenorganisatie Alles voor de Fatoe) en heeft ze een grote liefde voor dans, in de breedste zin van het woord.
Dinsdag 11 december bezocht Sjanneke Scapino Ballet Rotterdam met TWOOLS in Parktheater Eindhoven, zaterdag 22 december te zien in De Maaspoort. Benieuwd naar hoe zij de voorstelling heeft ervaren? Lees dan snel verder!
"Al sinds 1999 sluit Scapino Ballet Rotterdam het jaar af met TWOOLS, een voorstelling waarin korte dansstukken van verschillende topchoreografen en aanstormend talent de revue passeren. Een heuse choreografische rollercoaster die je van begin tot eind blijft verrassen.
Te beginnen met While the leaves are blowing van Ryan Djojokarso. Een groep mensen gaat in het paarseizoen op zoek naar de juiste partner. En wat gebeurt er als deze partner niet wordt gevonden? Het voelt alsof we naar een natuurdocumentaire zitten te kijken, versterkt door de muziek van Jorg Schellekens en uitgesproken stem van Thomas Dudkiewicz. Een prachtig schouwspel.
Het volgende duet mag zeker niet ontbreken in deze TWOOLS editie: The Swimmer. Een stuk van Ed Wubbe uit de spectaculaire voorstelling TING!, die onlangs een welverdiend uitverkocht tournee achter de rug heeft. Intens betoverend uitgevoerd door dansers Bonnie Doets en Mischa van Leeuwen.
Door naar Ladder 84 van Joeri Alexander Dubbe. Robots die steeds menselijker worden lijken te eindigen in een ietwat doorgedraaide wereld. Een futuristisch circus, op muziek die dit enorm versterkt. Ontzettend beheerst uitgevoerd.
Dan volgt de solo Vesoul van Ed Wubbe uit de voorstelling Le Chat Noir. Een leeg podium, muziek van Jacques Brel en danser Lorenzo Cimarelli, die het volledige speelvlak weet te benutten. Mooi!
Shin A Lam van Marcos Morau gaat over de gelijknamige Koreaanse schermster die bij de Olympische Spelen in 2012 de kans op goud misloopt door foutieve beslissingen van de scheidsrechter. Een tragisch verhaal, toch luchtig en hier en daar komisch uitgevoerd door de 3 topdansers Bonnie Doets, Maya Roest en Dario Minoia.
Miquel G. Font gooit het over een hele andere boeg. In NORAI zien we 2 dansers die vastzitten aan elastieken banden. Ze dansen zich samen los van de banden, die staan voor het verleden. Een mooi samenspel en speels beeld.
TWOOLS wordt energiek afgesloten met It’s Gonna Rain van Maciej Kuźmiński. Allereerst zien we een voor enige duur stilstaand gezelschap, een groep mensen in een ogend stille wereld. Wanneer repetitief ‘it’s gonna rain’ te horen is, en we de dansers meer en meer zien struggelen, is het duidelijk dat de wereld veranderlijk en onbegrijpelijk is. Een ogend doorgedraaide wereld met als weersvoorspelling? Bewolkt!
Naar deze wereld had ik graag nóg iets langer zitten kijken. Indrukwekkend! Met de ‘lyrics’ nog in m’n hoofd, en de fysieke ‘uitputtingsslag’ van de dansers op mijn netvlies, verlaat ik voldaan het theater."
Foto: Design by AAF!